BMR – Wskaźniki referencyjne

Wskaźnik referencyjny to indeks, który używany jest w określonych celach, zgodnie z wytycznymi określonymi w Rozporządzeniu BMR. Na ich podstawie banki wyznaczają oprocentowanie kredytów, papierów dłużnych, lokat, produktów strukturyzowanych i innych instrumentów finansowych. Główne wskaźniki referencyjne to WIBOR, LIBOR, EURIBOR. Jednak w Polsce najbardziej popularnym wskaźnikiem jest WIBOR. W tym wpisie przyjrzymy się dokładnie specyfikacji wskaźników i treści Rozporządzenia BMR z dnia 8 czerwca 2016 roku.

Kto ustala wskaźniki referencyjne?

Wskaźniki referencyjne są przygotowywane przez niezależnych administratorów. Administrator to podmiot niezwiązany z danym bankiem, który podlega nadzorowi organu publicznego. Ten organ publiczny wydaje zezwolenie na pełnienie funkcji administratora i dokładnie ocenia jakość metody opracowywania danego wskaźnika referencyjnego. W Polsce nadzór nad wskaźnikami opracowywanymi na tym obszarze sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego.

Administrator gwarantuje, że konkretny wskaźnik referencyjny wiernie odzwierciedla rzeczywistość ekonomiczną, czyli sytuację na rynku, w sposób rzetelny i precyzyjny. Zapewnia również, że dane, na podstawie których dokonuje się obliczeń wskaźnika, są kompleksowe, rzetelne i charakteryzują się wysoką jakością. Dzięki temu proces opracowywania wskaźników jest niezawodny i dostarcza wiarygodne informacje. To natomiast jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych oraz umów opartych na tych wskaźnikach.

Sprawdź darmowy webinar

Do czego służy wskaźnik referencyjny?

Wskaźniki referencyjne, takie jak WIBOR, mają szerokie zastosowanie na rynkach finansowych. Służą one do ustalania oprocentowania różnych instrumentów finansowych, w tym kredytów i lokat. Banki wykorzystują te wskaźniki do określania warunków finansowych w umowach, co umożliwia klientom i instytucjom finansowym określanie zobowiązań oraz rozliczanie transakcji.

W Polsce, szczególnie znanym wskaźnikiem referencyjnym jest WIBOR. WIBOR 3M i WIBOR 6M podlegają ciągłym zmianom i zależą głównie od sytuacji ekonomicznej i stanu gospodarki, a także poziomu stóp procentowych Narodowego Banku Polskiego. Marża banku, która pozostaje stała przez cały okres kredytowania, dodawana jest do wartości wskaźnika, co wpływa na ostateczne oprocentowanie kredytu.

Zmienność wskaźników referencyjnych powoduje, że banki regularnie informują klientów o aktualnym oprocentowaniu. Zazwyczaj ma to miejsce co 3-6 miesięcy, w zależności od tego, czy umowa opiera się na WIBOR 3M, czy 6M.

Rozporządzenie BMR a wskaźniki referencyjne

Rozporządzenie Benchmark Regulation narzuca nowe wymogi dla banków, w tym obowiązek stworzenia planów awaryjnych. Głównym celem tych planów jest zapewnienie ciągłości realizacji umów opartych na aktualnym wskaźniku referencyjnym. Zabezpieczenie to sporządzono na wypadek sytuacji, w której dany wskaźnik przestałby być publikowany lub zdecydowano by o zastąpieniu go nowym odpowiednikiem. W związku z tym plan awaryjny musi szczegółowo opisywać kroki, jakie bank podejmie w takich sytuacjach.

Zgodnie z Rozporządzeniem BMR, administrator wskaźnika lub organ nadzoru mogą podjąć decyzję o zmianie obowiązującego wskaźnika referencyjnego na nowy. Wówczas banki są zobowiązane dostosować się do ewentualnych zmian, co obejmuje modyfikację umów i wprowadzenie odpowiednich poprawek w planach awaryjnych. Celem tych przepisów jest zabezpieczenie przed potencjalnymi zakłóceniami rynkowymi związanymi z wprowadzeniem nowego wskaźnika referencyjnego oraz zapewnienie stabilności transakcji opartych na tych wskaźnikach.